38. "Bossman" ~ Vi Keeland

Tytuł: „Bossman”

Tytuł oryginału: „Bossman”

Autor: Vi Keeland

Data wydania: 15 czerwca 2018

Wydawnictwo: Kobiece

„Wejdź do jego pokoju i dobrze zamknij za sobą drzwi…”

Kiedy Reese relacjonowała przez telefon nieudaną randkę, nie podejrzewała, że ktoś przysłuchuje się tej rozmowie. Przystojny nieznajomy nie omieszkał skomentować jej niegrzecznego zachowania.

Dla zadziornego faceta było to jednak za mało i wkrótce przysiadł się do stolika Reese. Przed jej randkowym partnerem odegrał rolę przyjaciela z dzieciństwa, opisując zabawne szczegóły z ich życia.

Wydawało się, że po tym dziwnym wieczorze Reese nie spotka już nigdy tego seksownego przystojniaka. Jednak wkrótce sprawy się skomplikowały, bo tajemniczy mężczyzna z restauracji został jej nowym szefem.

Źródło opisu: okładka książki.

Vi Keeland do tej pory była autorką, o której twórczości jedynie słyszałam, ale nie miałam okazji przeczytać nic, co wyszło spod jej pióra. Szczerze mówiąc, czułam także lekkie obawy. Wszyscy zachwycali się jej książkami, a ja po prostu się bałam, że przeżyję wielkie rozczarowanie. Jednak nadszedł w końcu czas, że zapoznałam się z twórczością Vi Keeland.

Biurowy romans. Czyż to nie jest już oklepany temat? Być może. Tylko czy rzeczywiście autorka dała nam banalną, stereotypową historię?

„Strach nie powstrzyma śmierci. Ale zatrzyma życie.”

Reese i Chase to dwójka bohaterów, którzy wiedzą tak naprawdę co oznacza życie. Poznają się w restauracji podczas, gdy Reese krytykuje swoją nieudaną randkę, a Chase postanawia skrytykować jej zachowanie. Później, jak wynika z opisu, dosiada się do jej stolika i udaje przyjaciela z dzieciństwa, wymyślając przeróżne historie. Wydawać by się mogło, że ich ścieżki więcej się nie skrzyżują, a jednak. Chase zostaje szefem Reese.

I tu spodziewałam się kolejnego schematu. Sądziłam, że Chase będzie wielkim biznesmenem, który jedyne czego pragnie, to dobrać się do majtek Reese. Jak się okazało, w większym błędzie być nie mogłam. Owszem, mężczyzna nie kryje się z tym, że pragnie swojej podwładnej i otwarcie przedstawia jej czego chce, ale to wszystko nie dzieje się w tak szybkim tempie jak mogłoby się zdawać. Dodatkowo Reese nie jest naiwną kobietką, której wystarczy uśmiech przystojnego faceta, by wskoczyć mu do łóżka. Jest kobietą zabawną, przyjacielską, mądrą i ambitną.

Natomiast Chase nie jest klasycznym szefem, który chciałby rządzić wszystkimi i uważa, że ma do tego pełne prawo. Jest szefem, którego każdy lubi oraz szanuje, a także jego pracownicy czują się przy nim swobodnie. Traktują go raczej jak kolegę z pracy niż pracodawcę.

Oboje zostali wykreowani na osoby, które zdobyły moją sympatię już od pierwszych stron. Po prostu nie mogłam ich nie polubić.

Jak już wspomniałam wcześniej, nie było tutaj przyśpieszenia akcji. Co więcej, wszystko działo się powoli i jeśli miało do czegoś dojść – było to w odpowiednim czasie. Nie spodziewajcie się tutaj miłości od pierwszego wejrzenia, ale nie bójcie się także nudy. W książce nieco się dzieje, a co więcej, mnie wciągnęła już od pierwszego rozdziału i sprawiła, że przy każdej innej czynności, niż czytanie, myślałam tylko i wyłącznie o „Bossmanie” oraz o tym, kiedy wreszcie znów będę mogła czytać.

Najbardziej spodobało mi się w „Bossmanie” to, że bohaterowie nie postanowili chować swoich sekretów głęboko w sobie. I to było coś, z czym chyba po raz pierwszy się spotkałam w tego typu literaturze. Zawsze były mroczne tajemnice, które robiły później duże zamieszanie, bo bohaterowie nie potrafili się zdobyć, by wyznać je ukochanej osobie. A tu kompletna odmiana. Choć nie jest im łatwo mówić o swoich zmorach, postanawiają to zwalczyć, by dać szansę temu, co ich połączyło. Naturalnie, nie doszło do tego od razu. Wszystko musiało mieć swój czas. I autorka dała temu odpowiedni rozwój.

Ale! Nie spodziewajmy się idylli, bo nie wszystko pójdzie zgodnie z oczekiwaniami. Czemu? Cóż… tego nie powiem.

Mam nadzieję, że zawarłam tu wszystko, o czym chciałam wam powiedzieć, choć bardzo możliwe, że coś pominęłam, bo o tej książce można mówić wiele. „Bossmana” przeczytałam w niecałe dwadzieścia cztery godziny i po raz pierwszy od dawna siedziałam nad książką do późna. Czytało ją się samo i zdecydowanie ta książka ma efekt jeszcze tylko jeden rozdział. Ja nie potrafiłam się od niej oderwać i nie mówię tego, by tę książkę podkoloryzować, ale było tak w rzeczywistości.

Podejrzewam, że z moich małych podsumowań już mogliście wywnioskować, że tę książkę polecam. Oczywiście, że polecam! Każdemu! Bez wątpienia się nie zawiodłam i jestem kolejną fanką Vi Keeland. Gorąca, zabawna, z idealnym tempem akcji, z idealnie wykreowanymi postaciami. Czegóż chcieć więcej?

„Bossman” to zmysłowa powieść, od której policzki zapłoną, a serce znacznie przyśpieszy. Polecam ją każdemu, kto gustuje w tego typu literaturze.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kobiece.